Dag 13; Heide/Susteren, Sittard, Puth, Spaubeek, Terstraten, Schimmert. 28 kilometer

Weer echt koud vannacht,  en dan ook nog een buik griepje, telkens de kou weer in is geen pretje.

Er is hier geen goede plek om de rugzak in te pakken dus doe ik dat maar in de tent. Bij de buurman ligt nog mijn powerbank aan de oplader, en daar is het nog stil. Toch maar vast de tent ook oppakken. Een broodje gegeten, hopelijk blijft dat er eerst nog even in. Dan kunnen we weer los, richting Sittard. Hier is Nederland iets van 6 kilometer breed, de ene kant Duitsland en de andere kant België.  Ik loop langs de grens van Duitsland naar Sittard. Daar een bakje koffie en een gebakje; Leve de Koning. Het Wilhelmus klinkt hier door de straat. Aan de koffie raak ik aan de praat met twee mensen waarvan de man al eens naar Rome is gefietst. Santiago de Compostella staat nog op zijn bucket list. Ze wonen 7 kilometer verder op en ik mag daar wel slapen, ook willen ze wel spullen die ik niet meer nodig heb naar mijn huis terug sturen. Ik kan nog niets missen, maar wat een gastvrijheid. We hebben het in dit gesprek over de gastvrijheid van mensen en dat ik die nu veel tegenkom, zij beamen dit ook. Wanneer je soms tv kijkt zie je daar misschien niets van maar het is er gelukkig nog wel .

Dan verder want ik wil nog naar Schimmert.

Bij wat men noemt  de drenkplaats Windraak wordt je als wandelaar begroet: ‘Pieterpad- ders en zo meer, als uw tong droog voelt als leer, en blaren kwellen al te zeer, vindt dan hier uw krachten weer’.

Hier is een waterput die in een soort van hokje zit,  ben vergeten een foto te maken, jammer.

Het landschap is prachtig, mooie paden op het Limburger Plateau, en bij Spaubeek gaat het weer naar de laagte maar bij Schimmert gaat het weer omhoog.  Mij knie vindt het ietsje minder, dus de wandelstok gebruiken.  Tijdens het wandelen kun je veel nadenken en schieten je gedachten alle kanten op, naar thuis, naar vrienden en Teuniëlle.  Prachtig dit nadenken maar het maakt t soms ook moeilijk, ik mis ze allemaal erg. Je weet van te voren dat je ze gaat missen maar dan heb je het gevoel er nog niet bij. De knie en t weer is lastig maar gemis is zwaar.

Kom vandaag veel mensen tegen die aan het wandelen zijn. In Terstraten kom ik mensen tegen, wanneer ze mij voorbij zijn roepen ze mij na; loop je de camino. De vrouw komt oorspronkelijk uit Portugal en weet daarover enthousiast te vertellen.  Terstraten is een prachtig dorp, met veel vakhuizen. Hier gaat het verhaal van de ‘Bokkerijders” (suske en wiske?) In 1773 zijn diverse mannen gruwelijk gemarteld, als vermeende 'Bokkenrijders', waarna zij, om maar van de folteringen af te zijn, een vermeende overval in Terstraten bekenden, die in werkelijkheid nooit had plaatsgevonden. Vervolgens werden zij door de rechtbank ter dood veroordeeld en opgehangen. Tja, zo ging dat in die tijd... "

Dan op naar de camping in Schimmert, hier is drukte, zelfs voetballende kinderen met de namen; Jelle en Hielke.  Op het begin van het veldje zitten twee mensen voor hun caravan, mensen waarmee ik in mijn werk te maken heb. Wordt uitgenodigd voor een bakje, heerlijk, de mensen en de koffie. Mag mee naar Valkenburg maar daar zie ik van af. Zag de houtkachel branden voor bij de camping, zag een bar dus zo meteen maar even buurten.

Wat een ontmoetingen vandaag, en toch heerlijk dat het zonnetje er zo was dat ik zelfs even zonder jas heb gelopen.

Hiep hiep hoera leve de Koning,

Gr Sjoerd